adj.

inanimate, senseless.

adj. adv.

ἅφυχος, ἅπνιος. inanimus, exanimis, animi vel spiritu carens. Ոյր չիք շունչ. անհոգի. անկենդան. անզգայ. նէֆէսսիզ, ճանսըզ.

Մատուցեալ շշնջէ առ անշնչին։ Յանշունչ կուռսն յուսացեալք։ Փափաքէ պատկերի մեռելոյ անշունչ տեսլեան։ Որպէս անշունչքն ձայն տայցեն. (Իմ. ՟Ժ՟Գ. 17։ ՟Ժ՟Դ. 29։ ՟Ժ՟Ե. 5։ ՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Դ. 7։)

Ոսկի եւ արծաթ զարդ շինածոց է՝ անշունչ անշնչից։ Յանշնչոց մարդասիրութիւն՝ մարդկօրէն փրկիչ. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Փիլ. յովն.։)

Անշնչոց եւ շնչաւոր արարածոց. (Ագաթ.։)

Զգայականացն անշնչից։ Յանշնչոցն արարածոց. եւ այլն. (Եզնիկ.։)

Զգայականաց, եւ անշնչից. (Արշ.։)

Անշունչ կառք. իմա՛ կամ ընթերցի՛ր՝ անշշունջ։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անշունչ անշունչք
accusatif անշունչ անշունչս
génitif անշնչոյ անշնչոց
locatif անշունչ անշունչս
datif անշնչոյ անշնչոց
ablatif անշնչոյ անշնչոց
instrumental անշնչով անշնչովք