adj.

Mother of God.

adj. s.

θεοτόκος deipara, dei genitrix Սեպհական սրբոյ կուսին Մարիամու մօրն Յիսուսի, որպէս Ծնօղ Ատուածոյ ի մարմնի. մայր բանին. ատուածամայր. տիրամայր. տիրածին կոյս.

Ո՞ւր այլ ուրեք ծանեար ատուածածին կոյս (բաց ի մօրէ տեառն)։ Եթէ ոք ոչ ատուածածին զՄարիամն իմանայցէ, հեռի է յատուածութենէն. (Առ որս. ՟Գ. ՟Թ։ Պրպմ. ստէպ։)

Աստուածածին դաւանեալ՝ երանի ի բոլոր ազգաց. (Կիւրդ. ղկ։)

Ամբարիշտն նեստոր հայհոյեաց զամենասուրբ կոյսն՝ մարդածին ասել. (եւ ոչ աստուածարին. Խոր. ՟Գ 61։)

Ըստ որուս աստուածածին՝ ծնողն, եւ նոյն ինքն ծնեասն՝ աստուած. (Անյաղթ բարձր.։)

Զաստուածածին եւ զմիշտ կոյսն։ Սուրբ զաստուածածինն։ Աստուածածին անարատ մայր տեառն. (եւ այլն. Շար.։)

Ընդ աստուածածինն մաղթանաց. (Նար. ՟Ձ՟Ա։)

Համբաւրեցից նախ աստուածածնաւն, եւ արեւելեան թագաւորօքն. (Վրդն. երգ.։)

Նմանութեամբ՝ պիտակաբար ասի.

Զանշունչ զգերեզմանն աստուածածածին աուանէ. (Խոսծովիկ։)