inanimate, lifeless;
impersonal.
ἅψυχος, inanimis, inanimatus, ( ի բառէս անձն, ո՛չ ըստ որում դէմք, այլ ըստ որում հոգի կամ շունչ բանական. որպէս եւ անձնաւոր ասի հոգիաւորն, շնչաւորն. տե՛ս ի կարգին). անհոգի. անշունչ. մարդկային հոգի չունեցօղ. ճանսըզ, պիճան, նարեվան.
Անանձանց եւ անձնաւորաց, անասնոցս եւ ասնոց ... այսպէս եւ յոգւոջն՝ եւ անանձունքն եւ անկատարքն եւ հիւանդոտքն. (Փիլ. այլաբ.։)
Մարմին եթէ արտաքուստ շարժի, անանձն է. իսկ եթէ ի ներքուստ, անձնաւոր. (Նիւս. բն.։)
Բանն Աստուած ոչ միայն բան ինչ անանձն, այլ եւ բան անձնական, եւ մարդ կատարեալ. (Ոսկ. ես.։)
Մարմին անանձն եւ անմիտ ոչ ընդունի յինքն տրտմութիւն։ Յորժամ եղեւ մարդ միածինն, ո՛չ անանձն եւ անմիտ մարմին առեալ, այլ շնչաւոր յաւէտ։ Ընդ անձնաւոր մարմնոյ, եւ ո՛չ անանձին զինքն անճառաբար միացուցեալ։ Որք Ապողինարի կարծեօքն պատրեալք, ասելով անանձն եւ անմիտ գոլ զմիաւորեալն ընդ բանին մարմինն. (Պրպմ. ստէպ։)
Ոչ եթէ ըստ Ապողինարի անանձն մարմին ընդ ինքեան միաւորեաց բանն, այլ՝ մարմին՝ բանական անձն ունօղ. (Սարկ. հանգ.։)
ԱՆԱՆՁՆ. իբր անկենդան. անկերպարան. պատահական, կամ անգոյ.
Իջանելն՝ զանձնաւոր իրաց նշանակէ, եւ ոչ զանանձնից։ Անանձն թուին իրքն՝ որ յուսովն են. եւ հաւատքն անձն շնորհեն նոցա. (Սարգ. յկ. ՟Դ. եւ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։)