cf. Անկերպ.
cf. ԱՆԿԵՐՊ. ըստ ՟(Ա. նշ.) ἅμορφος, ἁειδείς. forma, vel specie carens.
Հաստատեաց զաշխարհ յանկերպարան նիւթոյ. (Իմ. ՟Ժ՟Ա. 18։)
Նաեւ ասելն անկերպարան՝ զկերպարանացն յայտ առնէ (չեւ կատարելոց). (Եզնիկ.։)
Անկերպարան ամենայն իրօք՝ եւ անձեւ է. (Նիւս. կուս.։)
Ուրախ լիցին անկերպարան առասպելօքն. (Միսայէլ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անկերպարան | անկերպարանք |
| accusatif | անկերպարան | անկերպարանս |
| génitif | անկերպարանի | անկերպարանաց |
| locatif | անկերպարանի | անկերպարանս |
| datif | անկերպարանի | անկերպարանաց |
| ablatif | անկերպարանէ | անկերպարանաց |
| instrumental | անկերպարանաւ | անկերպարանաւք |