anonymous;
ignoble.
cf. ԱՆԱՆՈՒԱՆԵԼԻ. սեպհական Աստուծոյ. ἁνώνυμος, nomine carens, ἁκατονόμαστος, qui nominari non potest
Վասն առաւել սիրոյն իւրոյ՝ անանունն յանուն գայ. (Յճխ. ՟Բ։)
Գերագոյն քան զամենայն անուն՝ Էն անանուն։ Որպէս անանուն օրհնաբանեն զնա՝ եւ յամենայն անուանէ։ Աստուածավայելչապէս օրհնել զանկոչին եւ անանուան Աստուածութեանն բարերարականսն բազմանունութիւնս. (Դիոն. ածայ. ՟Ա։)
Ինքն անանուն է, եւ անճառ՝ որպէս անհասանելի. այլ ըստ գոյութեանն որ Էն անուանի. (Փիլ.։)
Կամ որ ինչ է անպատմելի. իմանալի.
Խոնարհութիւն՝ անանուն շնորհք հոգւոյ. (Կլիմաք.։)
ԱՆԱՆՈՒՆ. Որպէս այն՝ որոյ անուն չէ յայտնի կամ չէ ծանուցեալ ի պատմութիւնս.
Անանուն որդի Աբգարու. (Խոր. ՟Բ. 31։ Շ. վիպ.։)
Զկինն անանուն. (Եղիշ. յես.։)
Կամ առանց անուան թողեալ.
Անուն եւ ծածուկ տանջանք (դժոխոց). (Վրք. հց. ՟Դ։)
Վայրապար է անանուն բառնալ թողուլ զնոսա. (Փիլ. լին.։)
Կամ աննշան. ոչ անուանի. եւ վատանուն.
Որում անուն էր Վրիւ, անանուն ըստ ազգի, եւ անփորձ իրի՝ որդի առն ասորւոյ։ Գուցէ անանուն եւ անպիտան մահուամբ ելանիցեմք ի կենցաղոյս. (Փարպ.։)
ԱՆԱՆՈՒՆ. Բացասութիւն անուան իրիք, որպէս՝ ո՛չ մարդ.
Եւ է այս՝ անուն, կամ անանուն ... քանզի ոչ մարդ՝ անուն ոչ ասեմ, այլ անորոշելի անուն. քանզի ոչ մի իմն նշանակէ ... Զի՞նչ անուն, եւ զի՞նչ անանուն, յառաջագոյն ասացեալ է. (Պերիարմ. ԺԳ։)