exceeding, redundant, superfluous, too much;
rest;
—ք որովայնի, excrement.
περισσός, -όν, πλεονάζων redundans, superfluus Աւելի քան զպէտս. յաւելեալն քան զարժանն. անկարեւոր. ումպէտ. ընդունայն. անդէպ. էւելորդ, փուճ.
Զաւելորդս խօսեցայ ի սրտի իմում. (Ժղ. ՟Բ. 15։)
Ամենեքին յաւելորդաց իւրեանց արկին. (Մրկ. ՟Ժ՟Բ. 44։)
Փախեաք յաւելորդ եւ ի պաճուճեալ բանից։ Մի՛ յաւելորդսն զմեզ հարկաւորել. (Խոր. ՟Բ. 61։)
Աւելորդ բոյս։ Զաւելորդս իրաց քան զկարեւոր պիտանացուս։ Աւելորդացն տռփանօք։ Ոչ ի յաւելորդացն մանաւանդ քան ի հարկաւորացն. (Պիտ.։)
Առանց աւելորդաց կեանք. (Մագ. ՟Ձ՟Բ։)
Աւելորդ (է) ուրեմն խուզել, եւ այլն. (Նար. ՟Ժ՟Ա. եւ Նար. մծբ.։)
Աւելորդ է կարծել. (Եզնիկ.։)
Որ զաւելորդսն խօսին ընդդէմ հոգւոյն. (Սարգ. ՟բ. յհ. ՟Բ։)
περισσόν quod superfuerit, residuum Յաւելեալ մասն. մնացորդ. էւելցածը, էւելցուքը, մնացածը.
Առագաստք, վարագոյրք, եւ այլ եւս աւելորդ ամենայն գործոյ նորա։ Աւելորդ աւարին, կամ մանանային, փեղկին։ Աւելորդն գաղաադու։ Աւելորդ ոսկի նուիրացն։ Աւելորդքն զտեղի առին։ Զաւելորդս ժողովրդեանն զմնացեալս ի քաղաքին.եւ այլն։
Կամ Աւելի ինչ. եւ Յաւելուած.
Զի՞նչ է՝ որ աւելորդն է ի Քրիստոս (քան զմեզ) եւ հրաշափառ. (Պրպմ. լ.։)
Եթէ վասն հոգւոց մարդկան ասէ զոգին, աւելորդաւն ասէ՝ զմարդոյն. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)
Եւ իբր Ի դուրս մնացեալ. անբաժ.
Ո՞ր տեղի իցէ աշխարհի, որ ոչ լինիցի յանկարծակի աւելորդ ի մասնէ լուսոյն, յորժամ ամփոփիցէ զճառագայթս իւր. (Վեցօր. ՟Բ։)
περισσός, -όν impar Թիւն միակ, եւ ամենայն թիւն միութեամբ առաւելեալ քան զզոյգն. այսինքն ո՛չ դար, այլ՝ կոճատ. թէք.
Աւելորդ եւ կատարեալն. իսկ դարն, եւ այլն։ Աւելորդքն ընդ դարսն համաբանեցին։ Մի ըստ միոջէ ի միակէն աւելորդք։ Ի դարէն եւ ի կոճատէն, կողմանաւորս ունելով դարին զնիւթական տեսակն, եւ աւելորդին զգործական տեսակն. (Փիլ. լին. ՟Բ. 5։ ՟Գ. 49. 61. եւ այլն։)
Աւելորդքն կոճատքն է. (Լծ. փիլ.։)
Յաւելորդս. ի զուր.
Աւելո՛րդ ընդդիմաբանէք ո՛վ հրէայք. (Վրք. սեղբ.։)
Կամ Առաւել.
Եւ աւելորդ ի նոցանէ՝ որդեա՛կ իմ զգո՛յշ լեր ի ստանալոյ գիրս բազումս. (Ժղ. ՟Ժ՟Բ. 12.) ուր այլք իմանան որպէս մակբայ զգո՛յշ լեր բայիս, ի մեզ կարծի լինել եւ իբր նխ. թո՛ղ զի այլք այլազգ կետադրեն։