who is profoundly learned or versed in divine things;
who is familiar with God;
hardened by God.
Միջամուխ յԱստուած. աստուածային իրօք որպէս պողովատիկ. կամ թափանցանց լեալ աստուածային հրով. աստուածամերձ. սերտ միացեալ յԱստուած.
Աստուածամայրն յանդիման երկոտասանաճառագայթ աստուածամուխ առաքեալական գնդին հրաժարեալ յամենեցունց. Զմարմինն ամենասուրբ հրացեալ աստուածամուխ հրոյ կայծակմամբ՝ եդեալ ի տեղկոջն կոչեզեալ գեթսամանի. (Դիոն. թղթ. ՟Ժ՟Ա։)
Դծոշմ աստուածամուխ՝ արեմաբ որդւոյն Աստուծոյ։ Սուր աստուածմուխ՝ բարձրացեալն այցելութեան. (Թէոդոր. խչ.։ Նար. խչ.։)
Զամենայն աւելորդ բուսուկս որոմանցն չարութեան ի բաց խլէր աստուածամուխ մանգաեղաւն. (Վրդն.։)
Աստուածամուխ մերձաւորութիւն. (Կորիւն.։)
Աստուածամուխ կենացն լինել ժառանդորդ։ Զի մերձաւորս եւ աստուածամուխս պատրաստիցէ։ Աստուածամուխ լինել աստուածական վայելչութեանն. (Ագաթ.։)