animated, alive, rational;
personal;
hypostatical.
Որպէս յն. ὐποστατικός, ὐφεστώς. subsistens, per se existens. Ունակ անձին, կամ ենթակայութեան. ենթակայացեալ. գոյաւոր տիրապէս ինքնութեամբ.
Գոյեղէն, եւ անձնաւոր գոլ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Մի Աստուած՝ Հայր Բանին կենդանւոյ, իմաստութեան անձնաւորի. (Նիւս. ի սքանչ.։)
Անձնաւորք ինչ յանձնաւորաց։ Անձնաւոր եւ կերպարանաւոր։ Մարդն անձնաւոր է, եւ բարքն չանձնաւորք. (Եզնիկ.։)
Խաւարն չէ անձնաւոր ... այլ յետ լուսոյն մեկնելոյ շուք անկեալ եւ ստուերացեալ. (Կիւրղ. ծն.։)
Անձնաւոր էութիւն. (Շար.։)
Զանսկիզբն Բանդ անձնաւոր. (Նար. ՟Ի՟Ը։)
ԶԵրրորդութիւնն յայտնէր անձնաւոր։ Իննեակ դասաւոր՝ երիցդ անձնաւոր փառաբանաւոր. (Գանձ.։)
Բանք հրեշտակացն, եւ մերս ... ասացականք են, եւ ոչ անձնաւորք. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)
որպէս յն. ἕμψυχος, ἑμψυχώμενος. animatus, anima praeditus. Հոգիաւոր. շնչաւոր. բանաւոր. հոգի ունեցօղ. ճանլը. եւ հոգեւոր. հոգեկան. իմանալի. րուհանի.
Անանձնից եւ անձնաւորաց, անասնոցս, ասնոց. (Փիլ. այլաբ.։)
Սահմանի կենդանին, էութիւն անձնաւոր զգայական։ Բանդ Աստուծոյ ընդ անձնաւոր մարմնոյ զինքն միացուցեալ։ Ոչ անանձն առեալ զմարմինն, այլ անձնաւոր՝ հոգւով իմանալեաւ. (Կիւրղ. գանձ. եւ Կիւրղ. պրպմ. լ. եւ Կիւրղ. հանգ.։ Որպէս եւ Յհ. իմ. երեւ.։ Սարկ. մարդեղ. եւ Սարկ. հանգ.։)
Ճշմարտապէս Մարդ եղեւ՝ գոլով նոյն մի Որդի եւ յառման մարմնոյն մտաւորի եւ անձնաւորի. (Եփր. աղ.։)
Հրամայէր որպէս անձնաւորի՝ քարին, փոխիլ ի յայլ տեղի. (Նիւս. սքանչ.։)
Երկիր, կամ փող, կամ տունկ, կամ մարդ անձնաւոր. (Նար.։)
Զանհաս տնօրէնութեան մայր, եւ զանձնաւոր տաճար Աստուծոյ Բանին. (Շար.։)
իբր առանձնաւոր. մասնաւոր.
Զվեց երանութիւնսն ետ անձնաւոր առաքինութեանց. (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անձնաւոր | անձնաւորք |
| accusatif | անձնաւոր | անձնաւորս |
| génitif | անձնաւորի | անձնաւորաց |
| locatif | անձնաւորի | անձնաւորս |
| datif | անձնաւորի | անձնաւորաց |
| ablatif | անձնաւորէ | անձնաւորաց |
| instrumental | անձնաւորաւ | անձնաւորաւք |