singularity;
propriety.
ἱδιότης. proprietas. Յատկութիւն. առանձնական բան բնութեան կամ անձին կամ իրաց. զանազանութիւն, կամ բան զանազանիչ. տարբերութիւն.
Եւ է առանձնաւորութիւն բնութեանն վերնոյ՝ անչարչարութիւն։ Ընդ միաւորութեան տնօրինականի՝ բնութեանցն առանձնաւորութիւնք ի ձեռն բիւրուց բանից տեսանի մեզ. եւ այլն. (Պրպմ. ՟Ի՟Զ. ՟Լ՟Ե։)
Սրբավայելուչս առանձնաւորութիւնս իւրաքանչիւրումն երկնայնոցն զարդու. (Դիոն. երկն.։)
Զառանձնաւորութիւն դասակարգութեանցն. (Սարգ. վերջ։)
Սարկաւագն վարդապետութեամբ քարոզութեանն զիւրն առանձնաւորութիւն աստիճանի եցոյց. (Լմբ. պտրգ.։)
Մարմինն վայր ցանկութեան է. յորմէ իբրու յաղբերէ վիժին ցանկութեանցն եւ այլոցն ախտից առանձնաւորութիւնք. (Փիլ. լին.։)
Գոյնն եւ քանիութիւնն, եւ այլքն յայսպիսեաց առանձնաւորութեանցն. (Նիւս. կազմ.։)
ὐπόστασις. hypostasis, personalitas. Ենթակայութիւն առնչական, որ եւ Անձնաւորութիւն. եւ Ծանօթութիւն յայտարար յատկութեան իւրաքանչիւր անձին. ինքնութիւն. իսկութիւն.
Նկարագիր է եւ նմանութիւն առանձնաւորութեան նորա. (Կիւրղ. գանձ.։)
Զառանձնաւորութիւնսն որոշեմք, բայց զաստուածութիւն միաւորեմք։ Երիս առանձնաւորութիւնս, աստուածութիւն մի. (Առ որս. ՟Բ. եւ ՟Զ։)
Որոշեալ զառանձնաւորութիւնսն՝ ասէ, որ ետես զիս, ետես զհայր իմ. զի մի՛ ասիցէ ոք, թէ եւ հայր ինքն իսկ է որդի։ Ծանիցես զառանձնաւորութեանցն որոշումն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 28. 32։)
Որոշմամբ ի զանազան առանձնաւորութիւնս. (Զքր. կթ.։)
Սուրբ երրորդութեանն զերկրպագութիւնն մատուցանէին (եւ ի հնումն), թէեւ առանձնաւորութեանցն անծնօթ հանդիպէին։ Երրեակ ըստ առանձնաւորութեանն, որոշեալ դիմօք, եւ միաւորեալ աստուածութեամբն. (Խոսր. պտրգ.։)
Անջատաբար զառանձնաւորութիւնս պաշտել (այսինքն դաւանել), եւ միաւորապէս երկրպագել էութեանն. (Պիսիդ.։)
Ես եւ հայր իմ մի եմք, ոչ ըստ դիմաց եւ առանձնաւորութեան զմին ասէր գոլ, այլ ըստ բնութեան։ Զերիս դէմսն եւ զերիս առանձնաւորութիւնսն, զհայր եւ զորդի եւ զսուրբ հոգի։ Հօր ծնօղ գոլ, որդւոյ՝ ծնունդ, իսկ հոգւոյ ելումն. եւ նոյն սա է առանձնաւորութիւն. զի որով իւիք նշանակեսցի դէմն, նոյն եւ առանձնաւորութիւն (այսինքն ծանօթական յատկութիւն) նմին եղիցի. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Զիւրաքանչիւրոցն զառանձնաւորութիւն եւ զյատկական կիրսն առաջի դնել՝ զանձնաւորութիւնն հաստատելոյ վասն էէ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա։)
Միայնութիւն. միակութիւն. եզակութիւն.
Յերիսն ըստ անձնաւորութեան եւ դիմաց, եւ ի մին ըստ բնութեան եւ առանձնաւորութեան. (Շ. հրեշտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | առանձնաւորութիւն | առանձնաւորութիւնք |
| accusatif | առանձնաւորութիւն | առանձնաւորութիւնս |
| génitif | առանձնաւորութեան | առանձնաւորութեանց |
| locatif | առանձնաւորութեան | առանձնաւորութիւնս |
| datif | առանձնաւորութեան | առանձնաւորութեանց |
| ablatif | առանձնաւորութենէ | առանձնաւորութեանց |
| instrumental | առանձնաւորութեամբ | առանձնաւորութեամբք |