Անծնելութիւն, ութեան

s.

ἁγεννησία. ingeitum esse, ingenitura. Անծնեալ կամ անծին գոլն. որ է յատկութիւն Աստուծոյ Հօր, որպէս ծնելութիւնն յատկութիւն է Որդւոյ. եւ զի եւնոմեան աղանդաւորք զիսկութիւն Աստուծոյ դնէին յանծնելութեան, նովին ուրանային զԱստուածութիւն Որդւոյ ծնելոյ, եւ Հոգւոյն բղխելոյ.

Ո՛չ Հայր ի բաց կացեալ է յանծնելութենէն, վասն զի ծնաւ. եւ ո՛չ Որդի ի ծնանելոյն. քանզի յոչ ծնիցելոյն է. (իսկ եւնոմեանք) զանծնելութիւնն եւ զծնելութիւնն՝ բնութիւն Աստուծոյ դնեն։ Եթէ անծնելութիւնն բնութիւն է Աստուծոյ, ծնելութիւնն ոչ բնութիւն։ Ասա՛ դու զանծնելութիւնն Հօր, եւ ես զծնելութիւնն Որդւոյ բնախօսեցից քեզ. եւ այլն. (Ածաբ. մկրտ. եւ Ածաբ. առ որս. ՟Գ. ՟Զ։)

Ոմն է անծնելութիւն, եւ ոմն ծնունդ. (Կիւրղ. գանձ.։)

Ուղիղ դաւանութիւն է՝ զծնելութիւն եւ զանծնելութիւն ո՛չ բնութիւն ասել, այլ ի մի բնութեանն յատկութիւնք առանձնաւորութեանցն. (Վահր. երրորդ.։)

Զանծնելութիւն ասեմ (Հօր), եւ ծնելութիւն (Որդւոյ), եւ ելողութիւն (Հոգւոյն). (Սանահն.։)

իբր անեղութիւն՝ հասարակ երից Անձանց Աստուածութեան. առաւել վասն հոմաձայնութեան յունին, որ անխտիր գրի երբեմն. τὸ ἁγέννητον. non factum esse, կամ τὸ ἁγέννητον. non natum esse. վասն որոյ եւ կրկին թարգմանութեամբ ասի, (Կիւրղ. գանձ. ՟Ա.)

Յաղագս անծնելութեան եւ ծնելութեան, անեղութեան եւ եղելութեան։ Կամ պարզապէս անծնելութիւն թարգմանի փոխանակ անեղութեան, յասելն (Կիւրղ. գանձ. ՟Ե.)

Ամենայն՝ որ ինչ յանծնելութենէն ծնանի, անծնելութիւն է. եւ զի ծնաւ Որդի յանծնելութենէն Հօր (այս ինքն յանեղ Հօրէ), անծնելութիւն ուրեմն է եւ նա, եւ ծնողին մշտնջենաւորակից։ Անծնելութիւն է էութիւն Հօր, անծնելութիւն ուրեմն է եւ ի Նմանէ յառաջ եկեալն։ (cf. ԼԻՆԵԼՈՒԹԻՒՆ, cf. ԱՐԱՐԱԾՔ, եւ cf. ԾՆՈՒՆԴՔ. որք անխտիր ասին վասն առաջին մատենին Մովսէսի. զի ի յն. գրի γένεσις , կամ γέννησις , իբր վ creatio, եւ generatio վասն որոյ բազում արթնութեամբ պիտի արկանել ի բանս հարց, եւ ի թարգմանութիւնս՝ համեմատութեամբ բնագրաց։)