having but one substance;
unique of its kind.
μονοούσιος solus, sive unicus in suo genere եւ ἑνούσιος substantialis vel innatus. Միաբուն գոյութեամբ կամ գոյացութեամբ. միաձոյլ. միատարր. միակ. միական.
Անկարօտ է այլում հուր, եւ ոչ խառնի յայտ տարր. վասն որոյ եւ ի տարերս միագո՛յ կոչեցին զնա։ Յաղագս աստուծոյ ի վեր քան զմիագոյսս գերագոյն միացելոյ. (Մաքս. ի դիոն.։)
Նա ինքն է կենդանի, եւ միագոյ ախորժումն ծնիցելոյ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Հաստատելով ի հրաշակերտութիւն միագոյ իրի զբազմաստեղնեան դրուագս գրութեան. (Նար. յիշատ.։)
ՄԻԱԳՈՅ. μονοειδής unius et ejusdem modi. Միակերպ. միօրինակ. անայլայլելի.
Հոգին սուրփ մի է, միագոյ, առանց բաժանման, եւ բաժանէ զշնորհս իւրաքանչիւր՝ որպէս եւ կամի։ Ինքն մի է միագոյն, եւ բազում (ըստ զօրութեան). (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։) cf. ՄԻԱԳՈՅՆ։
ՄԻԱԳՈՅ. Մի ընդ այլում յիմիք կարգի. համասեռ, ազգակից.
Ըստ անուանն միագոյք են եւ համեմատք, եւ իրօք ի գործս անհամեմատք եւ բացորոշիչք ի միմեանց. (Երզն. քեր.։)