adj.

cf. Միագօտի.

adj.

ՄԻԱԳՕՏԵԱԼ ՄԻԱԳՕՏԻ. μονόζωνος monozonus. Միով գօտւով ամրացեալ. քաջագօտի. մենազինեալ. մեկնազէն.

Ըստ որում քաջագօտիք ասորիք, եւ միագօտիք ոմանք անուանին. (Ածաբ. պասք. ՟Բ։)

Միագօտիք, պահապանք գլխոց եւ գահոյից թագաւորացն. որպէս ամենայն մենամարտիկք՝ միագօտիք արիականք անուանին. (Լծ. ածաբ.։)

Քաջագօտիս՝ ուժեղս գոլ ցուցանէ, կամ միագօտիս ըստ բանի ուրումն. (Գէ. ես.։)

Միագօտեալ քաջագօտի պնտէին զմէջս. (Յհ. կթ.։)