s.

consent, accord, complicity.

s.

ὀμόνοια, εὑγνωμοσύνη, διάθεσις concordia, adfectio, complacentia. Համակամութիւն. միաբան հաւանութիւն. հաճութիւն. յօժարութիւն. թոյլտուութիւն. զիջումն.

Տե՛ս զմիական լիութեանն կամակցութիւն. (Ագաթ.։)

Կամակցութեամբ երանելի եղբարցն իւրոց եւ սիրելեաց. (Փարպ.։)

Եթէ աստուծոյ կամակցութեամբն դարձցուք ի տուն. (Աթ. ՟Բ։)

Ի սուրբսն բարեացն է միայն կամակցութիւն եւ հատուցումն. իսկ արդարոյն՝ եւ չարեացն է փորձութիւն, եւ հատուցումն. (Բրս. հց.։)

Ի բաց ընկենլի է յեղբայրակցութենէն զանվայելուչ կռիւ եւ զբաժանեալ կամակցութիւն. (Բրս. ճգն.։ եւ Սարգ. ՟ա. պ. ՟Է։)

Որպէս այլ բանքն ոչ էին տկարութեան, այլ կամակցութեան. (Ոսկ. յհ. ՟Բ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կամակցութիւն կամակցութիւնք
accusatif կամակցութիւն կամակցութիւնս
génitif կամակցութեան կամակցութեանց
locatif կամակցութեան կամակցութիւնս
datif կամակցութեան կամակցութեանց
ablatif կամակցութենէ կամակցութեանց
instrumental կամակցութեամբ կամակցութեամբք