cf. Կամակատարութիւն.
Հաճելն զկամս այլոց.
Ի կամահաճութիւն իշխողին՝ բերել նմին նուէրս. (Լմբ. իմ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | կամահաճութիւն | կամահաճութիւնք |
accusatif | կամահաճութիւն | կամահաճութիւնս |
génitif | կամահաճութեան | կամահաճութեանց |
locatif | կամահաճութեան | կամահաճութիւնս |
datif | կամահաճութեան | կամահաճութեանց |
ablatif | կամահաճութենէ | կամահաճութեանց |
instrumental | կամահաճութեամբ | կամահաճութեամբք |