conqueror;
monarch, emperor, prince.
τὸν κόσμον ἕπεχων. mundumobtinens. Որ կալեալ ունի զաշխարհ համօրէն՝ տիրաբար.
Աշխարհակալն աստուած. (Արիստ. ՞՞։)
κοσμοκράτωρ. mundi imperium obtinens. Ինքնակալ. տիեզերակալ, եւ բռնակալ. ճիհանկիր.
Ընդ աշխարհակալս խաւարիս այսորիկ՝ ընդ այսս չարութեան. (Եփես. ՟Զ. 12։)
Թէպէտ նոյն ինքն դժոխք շարժեսցին, թէպէտ աշխարհակալք խաւարիս. (Աթ. ՟Բ։)
Իւրոցն ետ քաջալերս իւրով յաղթութեամբն յաղթել աշխարհակալ յաղթողին. (Սկեւռ. յեսայ.։)
Աշխարհակալ է ծնունդդ։ Աշխարհակալ աղեքսանդրէ։ Ամենայն շինաւանի աշխարհակալ դշխոյ. (Պտմ. աղեքս.։)
Ամենակալ աստուած մարդացաւ, եւ եմուտ ի գիր աշխարհակալ թագաւորի. (Տօնակ.։)
Փառաւորեալք ի յերկրի ճոխութեամբ աշխարհակալք։ Չորից բարբարոսական աշխարհակալացն. (Պիտ.։)
Որ իշխանաց աշխարհակալիս էին զինուորեալք. (Յհ. կթ.։)
Ձեռացն աշխարհակալաց. (Նար. խչ.։)
Աշխարհակալ իշխանութիւն. (Լմբ. սղ.։)
Աշխարհակալ սպարապետութեամբ իւրով. (Մովս. կաղնկտ.։)
τοπάρχης. loci praefectus, toparcha. Կուսակալ, կողմնապետ. իշխան մասնաւոր աշխարհի. փաշա.
Միում յաշխարհակալաց ծառայից տեառն իմոյ. (Ես. ՟Լ՟Զ. 9։)
Գրեաց յովնաթան առ աշխարհակալս, իշխանս, առ կուսակալս նոցա. (՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 5.) յն. լոկ, սպարտացւոց (որ թարգմանի. ցիրուցան)։
Նախարարքն աշխարհակալքն կայցեն առ արքայի։ Մարզպան եւ աշխարհակալ աշխարհին ած. (Բուզ. ՟Գ. 8։ ՟Ե. 38։)
ԱՇԽԱՐՀԱԿԱԼ. որպէս Համատարած. որ պատեալ ունի զաշխարհ. աշխարհամած.
Աշխարհակալ ծով. (Վեցօր. ՟Գ։)
Համապարփակ մթութեան աշխարհակալն միգի. (Նար. ՟Հ՟Ե։)