autocrat, monarch, emperor;
self-depending, independent, absolute, free;
— կամք, free will.
αὑτοκατής qui sui juris est. Ինքնիշխան, անձն իշխան. ազատ. ինքնագլուխ.
Յանտըւչական փառս էականին՝ ինքնակալ եղեալվայելիցեն. (Ագաթ.։)
Յո՛ր կողմ միտէն ըստ ինքնակալ ինքնիշխան մարդկայն կամացն շարժումն. (Նիւս. կազմ.։)
Զոր ասէ՝ ինքնաշարժ, փոխանակ անձնիշխան եւ ինքնակալ ասելոյ է իմանալի։ Ի հարկէ գալն մեզ յառաքինութիւն՝ ոչ ինքնակալս ցուցանէ զմեզ ըստ իւքեանց. (Մաքս. ի դիոն.։)
Մանաւանդ՝ αὑτοκράτωρ imperator. Միահեծան թագաւոր, կայսր հռոմայեցւոց.
Եւ հրաման յինքնակալէն կոստանդիանոսէ. Ինքնակալ վաղենտիանոս օգոստոս. (Խոր. ՟Բ. 86։ ՟Գ. 19։)
Որք յուղեայ կայսերէ ինքնակալքն հռոմայեցւոց կացին։ Առ ներոնիւ ինքնակալաւ. եւ այլն. (Եւս. քր.։)
ԻՆՔՆԱԿԱԼ. ա. իբր Ինքնաալական. թագաւորական.
Ինքնակա պետութիւնք իշխանականք. (Նար. առաք.։)