ձ.

ԴԻՄԱԳՐԱՒԵՄ ԴԻՄԱԳՐԱՒԻՄ. Դիմագրաւ լինել. միջամուխ բերիլ. համարձակ դիմել. զդէմ ունել. յանդգնիլ. իշխել. առաջ նետուիլ.

Կին ոմն խոշորագեղ, զոր ոչ ոք դիմագրաւեաց առնուլ կնութեան. (Խոր. ՟Բ. 34։)

Դիմագրաւեալք ընդ խռովութիւն ահագին ծովուն. (Ագաթ.։)

Ի չարէն հալածեալք, եւ առ աստուած դիմագրաւեալք. (Յճխ. ՟Ժ։)

Զամենայն զարդելեալսն անխէթ եւ անկասկած դիմագրաւեալ գործեն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 17։)

Ընդէ՞ր այդչափ դիմագրաւեալ՝ չկամիս հնազանդել ինքնակալին։ Տեսանեմ զքեզ դիմագրաւել, եւ չհամարիս ինչ զտանջանսդ. (Ճ. ՟Ա.։)

կր.

Պաշարիլ. գումարիլ յանձն. յանհնարս մտանել.

Եւ նոքա դիմագրաւեալք առ այն ոչինչ կարէին տալ պատասխանի. (Համամ առակ.։)