cf. Դիմադարձեմ.
ԴԻՄԱԴԱՐՁԵՄ ԴԻՄԱԴԱՐՁԻՄ. Դիմադարձ լինել. ընդդէմ կալ.
Ոչ ի կապելն զքեզ դիմադարձեցեր. (Նար. ՟Հ՟Է։)
Ոչ դիմադարձեաց, եւ ոչ իրաւունս ինչ կամեցաւ ցուցանել. (Ոսկ. ես.։)
Որում դիմադարձեալք քահանայապետքն. (Արշ.։)
Ընդ արարչին դիմադարձեալք (կամ ձել) ձեռնարկէին. (ՃՃ.։)
Դիմադարձէին զօրքն անօրինաց. (Մեսր. երէց.։)