s.

autocracy, monarchy, empire.

s.

αὑτοκρατορία, τὸ αὑτοκρατές libera et summa potestas, imperium. Ինքնակալ տերութիւն. միահեծան թագաւորութիւն. եւ Կայսրութիւն.

Յութերորդ ամի ինքնակալութեան կոստանդեայ. (Խոր. ՟Գ. 8։)

Թագաւորեցուցանէին յինքնակալութեան իմն պայմանի պատուոյ զնա համարեալ. (Յհ. կթ.)

Արքայազունք են, եւ իխանականք ինքնակալութեանց, որդիք զօրութեանց. (Նար. ՟Լ՟Է։)

Եւ Անձնիշխանութիւն.

անձնիշխան գոլով մարդիկ՝ ի մէջ երկուց զօրութեանց արգելեալ կամք. եթէ խորհուրդացուցանեմք զինքնակալութիւն կամացս ի յաջակողմն, պատրաստական ձեռնտւ ըստ այնմ գործոց գտանեմք զաստուած. (Շ. ՟բ. յհ. ՟Ժ՟Ա։)

adv.

ԻՆՔՆԱԿԱԼՈՒԹԵԱՄԲ. իբր մ. ըստ յն. αὑτοκρατικῶς sicut imperator. Անձնիշխանաբար. եւ Ձեռներեցութեամբ մատակարարեալ. (Նիւս. կազմ.։)

Առանց պարտապանութեան իսկ, եւ ինքնակալութեամբ տիրեսցէ քաղաքին. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ինքնակալութիւն ինքնակալութիւնք
accusatif ինքնակալութիւն ինքնակալութիւնս
génitif ինքնակալութեան ինքնակալութեանց
locatif ինքնակալութեան ինքնակալութիւնս
datif ինքնակալութեան ինքնակալութեանց
ablatif ինքնակալութենէ ինքնակալութեանց
instrumental ինքնակալութեամբ ինքնակալութեամբք