adj. adv.

Որում չիք դիմարգել եւ խափան. անարգել. անխափան.

Հրեշտակք՝ նուրբք. զի անընդդիմարգելք են, եւ յամենայն տեղիս ժամանեն։ Նրբութեամբն անընդդիմարգել անցանէ ընդ բնաւսն. (Լմբ. իմ.։)