adj.

որ գրի եւ ԱՆԸՂՁԱԼԻ. ἁνόρεκτος, ἁπευκταῖος. Որ չէ ըղձանալի կամ բաղձալի կամ ցանկալի.

Ըղձանայ զանըղձանալիսն (յետ զզուելոյն՝) զծարաւ եւ զքաղց. (Փիլ. տեսական.։)

Ողջախոհութեան յատուկ է՝ անըղձանալի (կամ անըղձալի) համարել զամենայն զգարշելի հեշտութեան զվայելուածս. (Արիստ. առաք. յորմէ եւ Լմբ. սղ.։)