Բառ տրամաբանական, իբր հաւասարութիւն՝ ի բաց բարձմամբ եղելոյ ընդդիմութեան, եւ ընդդիմութեան բարձումն վասն հաւասարութեան ըստ այլոյ բանի. այն է պէսպէս համեմատութիւն եւ զանազանութիւն ընդ մէջ սեռի եւ տեսակի.
Է եւ այլ եւս երկուս զանազանութիւնս սեռի եւ տեսակի. զմին յանընդդիմահաւասարութենէ ստորասութեան, եւ զմին յանընդդիմահաւասարութենէ բացասութեան. (Անյաղթ պորփ.։ (Իբր զի սեռն ունի զտարբերութիւնս բաժանականս. իսկ տեսակն ո՛չ զայնս, այլ զներգործականս. եւ որպէս սեռն չունի զբաղկացական տարբերութիւնս, այլ միայն բաժանականս, նոյնպէս ընդ հակառակն՝ տեսակն չունի զբաժանականս, այլ ունի բաղկացականս։))
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անընդդիմահաւասարութիւն | անընդդիմահաւասարութիւնք |
| accusatif | անընդդիմահաւասարութիւն | անընդդիմահաւասարութիւնս |
| génitif | անընդդիմահաւասարութեան | անընդդիմահաւասարութեանց |
| locatif | անընդդիմահաւասարութեան | անընդդիմահաւասարութիւնս |
| datif | անընդդիմահաւասարութեան | անընդդիմահաւասարութեանց |
| ablatif | անընդդիմահաւասարութենէ | անընդդիմահաւասարութեանց |
| instrumental | անընդդիմահաւասարութեամբ | անընդդիմահաւասարութեամբք |