blame, reprehension, injury, outrage, infamy, vituperation, criticism, censure;
blamable;
— լինել, to be blamed, criticized, carped, animadverted.
ψόγος, μέμψις, μῶκος vituperium, vituperatio, probrum, reprehensio . իտ. biasimo. որ եւ ՊԱՐՍԱՒԱՆՔ. Որպէս թէ պարսիւ քարաձգութիւն կամ պարսաքարումն այլաբանական. Բան անարգանաց ընդդէմ ուրուք կամ իրիք. գորով. նախատինք. վար զարնելը, գէղխօսիլը, խօսք նետելը.
Յաղագս բարուցն գովասանութեան, եւ պարսաւի. (Պղատ. օրին. ՟Է։)
Յաղագս պարսաւի. Պարսաւ է բան արտաբերական էից չարեաց՝ հակառակ գովութեան լեալ։ Պարսաւ աբեսողոմայ, կամ ձիոյ, լերին, որթոյ, նաւարկութեան. (Պիտ.։)
Գործոյն կա՛մ գով կամ պարսաւ հետեւի։ Ակամայից գործոց ոչ ինչ եղիցի գով կամ պարսաւ։ Զնոյնս ասելի է սոցա եւ ի վերայ պարսաւիցն եւ գովիցն. (Նիւս. կազմ.։)
Մեծ պարսաւ, եւ փոքր գովեստ. (. Նար. ՟Խ՟Ը։)
ՊԱՐՍԱՒ. ա. որպէս Պարսաւելի. պարսաւեալ. նախատ. անարգեալ.
Ապաշխարութիւն չէ պարտ բարկանալ. այլ սրտաբեկ սրտառուչ շրջել, ըստգիւտ եւ պարսաւ, եւ առանց համարձակութեան իբրեւ զպատժապարտ. (Ոսկ. եբր. ՟Լ՟Ա։ յորմէ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Է։)
Ի նմանէ պարսաւ լինի յակոբ. (Եփր. ծն.։)
Չեղաք պարսաւ, չեղաք նկուն. (Ոսկ. ՟բ. տիմ.։)
Ի յիշատակ թողում յետ իմ՝ զհամբաւ չարեաց պարսաւ անձին. (Յս. որդի.։)