s.

cf. Դսրով.

s.

Դսրով. դրսովանք. եպերանք. ստգտանք. պարսաւ. բամբասանք. յանդիմանութիւն.

Եկեաց ագամ զիննհարիւր ամ վասն դսրովութեան չարախօսին, եւ աստուած ոչ եղեւ։ Շատ իցէ այս վասն դսրովութեան ժողովրդեանն. (Եփր. ծն.։)

Վասն նոցա դսրովութեան, եւ վասն ձերոց փառացդ. (Եփր. համաբ.։)

Դսրովութեան եւ անարգանաց արժանի։ Մերոյ վատութեանս դսրովութիւն է. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։ եւ Ոսկ. մ. ՟Ա. 22։)

Գործովք չարեօք պատճառ եղեւ դսրովութեան ուխտիս սրբութեան։ Բազում դսրովութիւն է անհաւատիցն. (Կոչ. ՟Գ. եւ ՟Ժ՟Զ։)

Ըստդտանս եւ դսրովութիւն. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դսրովութիւն դսրովութիւնք
accusatif դսրովութիւն դսրովութիւնս
génitif դսրովութեան դսրովութեանց
locatif դսրովութեան դսրովութիւնս
datif դսրովութեան դսրովութեանց
ablatif դսրովութենէ դսրովութեանց
instrumental դսրովութեամբ դսրովութեամբք