ψόγος, μέμψις, μῶμος, δυσφημία vituperium, reprehensio, probrum, convitium. Պարսաւ. պարսաւելն եւ պարսաւիլն. չարախօսութիւն. չարահամբաւութիւն. նախատինք. անարգանք. թշնամանք.
Լուայ զպարսաւանս բազմաց. (Երեմ. ՟Ի. 20։)
Փառօք եւ անարգութեամբ, գովութեամբ եւ պարսաւանօք. (՟Բ. Կոր. ՟Ղ. 8։)
Մի՛ տար պարսաւանս ի փառս քո. (Սիր. ՟Լ. 23։)
Որում ոչ կարացեալ այնպիսի վատթարութեան եւ պարսաւանաց տանել, եւ այլն. (Խոր. ՟Գ. 25։)
Տարցին զպարսաւանացն առ փոքր ինչ զբամբասանս յիրաւի։ Զանջինջ պարսաւանացն տարցի մրցանակ։ Որ աձսքան գլխաւորագոյն պարսաւանօք զյաղթանակն էառ չարեաց. (Պիտ.։)
Կամ Սագիւտ. եւ Արատ. պակասութիւն.
Ունի եւ որ ըստ բնութեան է համագամ ցանկութիւն՝ բազում անդամ պարսաւանս, յորժամ անչափ եւ առանց յագելոյ վարեսցի ոք նաւավ։ Ոտիւք կամ այլով մասամբ խեղ իցէ մարմնոյն, եւ կամ պարսաւանս ինչ ընկալցի. (Փիլ. ՟ժ. բան.։ եւ Փիլ. քհ.։)
Կեղծաւորքն պարսաւասէր եղեալ, դատեն զեղբարսն, ծածկելով զինքեանցն պարսաւանք. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
ՊԱՐՍԱՒԱՆՍ ԴՆԵԼ. cf. Պարսաւել
Որ պարսաւանս դնէ անխնամութեան, ի խնամոց ըստ գտանէ. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)
Եւ ինձ մի՛ ոք պարսաւանս գիցէ, որ ի հեռուստ ածեալ նուաճեցի զբանս՝ առաջիկայ ստացս. (Նիւս. կազմ.։)
Չունէին այլ ինչ, որով պարսաւանս գիցեն նմա. (Իգն.։)
ԸՆԴ ՊԱՐՍԱՒԱՆՕՔ ԱԾԵԼ, cf. պարսաւել.
(Սամարուհին) յորժամ պատճառս ետ նմա՝ հրեայ կոչելով զնա՝ եւ ընդ պարսաւանօք էած, (յիսուս) ի բաց հատանելով զըմբոստանալն, ասէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 31։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պարսաւանք | |
| accusatif | պարսաւանս | |
| génitif | պարսաւանաց | |
| locatif | պարսաւանս | |
| datif | պարսաւանաց | |
| ablatif | պարսաւանաց | |
| instrumental | պարսաւանաւք |