to fill to overflowing;
to break, to burst.
ՊԱՐՊԱՏԵՄ ՊԱՐՊԱՏԻՄ. πιπλάω, πίπλαμαι impleo, or ῤήγνυμι , διαρρήγνυμι, -μαι disrumpo, -or. Պարապատել. որպէս շուցրջ պատել լիութեամբ իրաց. առլնուլ իսպառ մօտ ի պատառումն. խճողել, իլ, եւ գրեթէ պայթուցանել, պայթիլ. լեփ լեցուն ընել՝ ըլլալ, տկռիլ, ճաթիլ, ճաթռտիլ.
Փակեցին ի ներքս բազմութիւն ձկանց յոյժ, մինչեւ պարպատէին ուռկանք նոցա. (Ղկ. ՟Է. 6։)
Զուռկանսն լըցեր եւ պարպատեցեր։ Անդ բազմութիւն ձկանց մտին, զցանցս ուռկանին պարպատէին. (Գանձ.։)
Որովայն պարպատեալ՝ ոչ ասէ շատ ի մթերս իւր. (Վրք. հց. ՟Է։)
Յղփացեալ է գութ սիրոյ ի մարսն. վասն որոյ եւ ծանրեացեալ պարպատեն ստինքն կաթամբ. (Փիլ. ել. ՟Բ. 8։)
Ի վերայ նստելոց է որովայնի խանչումն այտուցեալ եւ պարպատեալ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Մարմինն սառի եւ պարզոյ հանդիպեալ՝ նախ իսկ լինի բովանդակն կապուտակ՝ մածուցեալ արեան. ապա պարպատէ։ Երակք պարպատեալք՝ ի ներքուստ խռովութենէն բեկեցելոյ չնչոյն. (Բրս. ՟խ. մկ. եւ Բրս. վաշխ.։)
Յորում պոռնիկքըն յագէին, եւ հացկատակք պարպատէին. (Յս. որդի.։)
ՊԱՐՊԱՏԵԼ. ն. Շուրջ պատել. որպէս պարապնդել. պարաւանդել.
Նոյնօրին յառասանիցն այն պարպատեալ զմէջս եւ զկողսն. (Մագ. ՟Ծ՟Զ։)