dissenter, schismatic;
heretic;
sectary.
Ըստ ինքեան ունէր նշանակել Հերձեալ կամ հերձօղ զանձն եւ զայլս ի միութենէ եկեղեցւոյ. որպէս յն. սխիսմադիգօ՛ս σχισματικός schismaticus. որպէս երեւի յայս բան.
Զհերետիկոսն, եւ զամենայն հերձուածողսն. (Լծ. ածաբ.։)
Այլ սովորաբար դնի ի մեզ որպէս յն. էրէդիգօ՛ս, կամ էրէսիօ՛դիս. αἰρετικός որ եւ αἰρεσιότης haereticus. Հերետիկոս. հերեսիովտ. այն է Մոլորեալ եւ յամառեալ ի մոլար կարծիս ընդդէմ ուղղափառ վարդապետութեան կաթողիկէ եկեղեցւոյ.
Յառնէ հերձուածողէ եւ այլն. (Տիտ. ՟Գ. 10։ Սոյնպէս եւ յայլ գիրս. տե՛ս Ոսկ. յհ. ՟Ա. 23։ ՟Բ. 18. 37։ Խոր. ՟Գ. 68։ Եզնիկ.։ Շար.։ Նար.։ ՟Լ՟Ա. եւ այլն։)
Հերետիկոսն հերձուածող թարգմանի. (Լմբ. ատ.։)