schism;
heresy;
sect.
cf. ՀԵՐՁՈՒԱԾ. մանաւանդ որպէս Հերետիկոսութիւն.
Յաստուածընդդէմ հերձուածութեանց. (Նար. ՟Ղ՟Ա։)
Էր ի կողմանս յայնոսիկ եւստացւոց հերձուածութիւնք. (Կանոն.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հերձուածութիւն | հերձուածութիւնք |
accusatif | հերձուածութիւն | հերձուածութիւնս |
génitif | հերձուածութեան | հերձուածութեանց |
locatif | հերձուածութեան | հերձուածութիւնս |
datif | հերձուածութեան | հերձուածութեանց |
ablatif | հերձուածութենէ | հերձուածութեանց |
instrumental | հերձուածութեամբ | հերձուածութեամբք |