s.

dissenter, schismatic;
heretic;
sectary.

adj.

Ըստ ինքեան ունէր նշանակել Հերձեալ կամ հերձօղ զանձն եւ զայլս ի միութենէ եկեղեցւոյ. որպէս յն. սխիսմադիգօ՛ս σχισματικός schismaticus. որպէս երեւի յայս բան.

Զհերետիկոսն, եւ զամենայն հերձուածողսն. (Լծ. ածաբ.։)

Այլ սովորաբար դնի ի մեզ որպէս յն. էրէդիգօ՛ս, կամ էրէսիօ՛դիս. αἰρετικός որ եւ αἰρεσιότης haereticus. Հերետիկոս. հերեսիովտ. այն է Մոլորեալ եւ յամառեալ ի մոլար կարծիս ընդդէմ ուղղափառ վարդապետութեան կաթողիկէ եկեղեցւոյ.

Յառնէ հերձուածողէ եւ այլն. (Տիտ. ՟Գ. 10։ Սոյնպէս եւ յայլ գիրս. տե՛ս Ոսկ. յհ. ՟Ա. 23։ ՟Բ. 18. 37։ Խոր. ՟Գ. 68։ Եզնիկ.։ Շար.։ Նար.։ ՟Լ՟Ա. եւ այլն։)

Հերետիկոսն հերձուածող թարգմանի. (Լմբ. ատ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Հերձուածողական

Հերձուածողութիւն, ութեան

Voir tout