Հերձուածական

s.

σχισματικός, -κή, -κόν, αἰρετικός, -κή, -κόν . Հերձուածողական, մանաւանդ հերետիկոսական. աղանդական.

Հերձուածական մոլորութիւն, կամ վարդապետութիւն. (Սեբեր. ՟Դ. եւ ՟Է։)

Հերձուածականին չարափառութեամբ. (Նար. ՟Հ՟Է։)