ἵδιος. proprius. Յատուկ. մասնաւոր. առանձնական.
Ասիա առանձնակ. (Խոր. ՞՞։)
Զհասարակաց տէրն կոչել որպէս առանձնակ. (Խոսր.։)
Սոքա առանձնակ ունին որակս. իսկ չորրորդն խառն ընդ սոսա. (Տօնակ.։)
Միայնանոցս առանձնակս ասէ տունս շինեալ է նոցա. (Նախերգ. փիլ.։)
Առանձինն. ուրոյն. καταμόνας. solum, privatim, ἱδίως, proprie, seorsum.
Առանձնակ զհիքութեանս կրեմ տարակուսանս. (Պիտ.։)
Վասն ամենեցուն հայցել առանձնակ ըստ կարգի. (Խոսր. պտրգ.։)
Աստուծոյ զպաշտօնն եւ զերկրպագութիւննա ռանձնակ մատուցանել, որպէս արարած՝ արարչի. (Սարկ. պատկ.։)
Ո՞վ ոք երբէք ետես ի մարտի զըմբիշն՝ անձամբ զօրացուցեալ զիւրն առանձնա՛կ զզօրութիւն։ Ասա՛ ինձ, առանձնա՞կ մարդն թագաւորէ, եւ առանձնա՞կ ծիրանին. (Աթ. ՟Ը։)
Ցո՛յց, եթէ աստուածասի եւ իմաստութիւնն աստուծոյ՝ առանձնակ դիմաւ. (Աթ. ՟Թ։)