peculiar, singular;
lonely, solitary;
own.
ἵδιος. proprius. Առ անձն իւր վերաբերեալ. ինքեան եւեթ պատշաճեալ. սեպհական. յատուկ. անձնական. մասնաւոր.
Ես ոչինչ առանձնական խօսեցայ ընդ ձեզ, այլ զամենայն իբրեւ ի հօրէ։ Ամենայն որ ինչ աստուածութեանն էին առանձնականք. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 23. 25։)
Ո՛չ է բաժանելի յառանձնական այլութիւն. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)
Պարտ է իւրաքանչիւր մասին առանձնականաւ զարդարիլ առաքինութեամբ. (Սահմ. ՟Ժ։)
Ըստ առանձնական կերպարանացն. (Ագաթ.։)
Զառանձնականն զւր ինքեան. (Յհ. իմ. ատ.։)
Ի յիւրեանց առանձնական գործս. (Շ. ընդհ.։)
Որոշեալ, զատուցեալ, անհաղորդական.
Ուրեմն առանձնական եւ որպէս այլում ուրոյն որդւոյ տուեալ ասեն. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)
Յայտնել զանլուծանելի բնութիւնն եւ զառանձնականն. (Առ որս. ՟Ե։)
Անմասն. անբաժ.
Ուրոյնք եւ առանձնականք ի ծննդոց աճելութենէ. (Նար. ՟Զ։)
Միայնացեալ. միակեցական. միանձնական.
Ի քարանձաւս առանձնական ճգամբք միշտ զհաճոյսն աստուծոյ խնդրէին. (Լաստ. ՟Ի՟Բ։)
Առանձնական վարք. (Վրդն. լուս.։)
իբր Առանձինն, առանձնաբար.
Զոհ մատուցից ի տան իմում առանձնական. (Ճ. ՟Ա.։)