proper, own, particular, special, peculiar, private;
essential, natural;
alone, separate;
singular, unexampled, alone of its kind;
cutting, sharp, taunting (answer);
cf. Յատկաբար;
— անուն, proper name.
ἵδιος proprius եւ privatus, peculiaris, specialis. իբր Յատեալ՝ զատուցեալ՝ իրօք կամ մտօք. Սեպհական. իւրական. բնիկ, առանձնական. մասնաւոր. իսկ. բուն իրենը. մախսուս.
Սիրելի է իւրաքանչիւր ումեք յատուկն. (Նիւս. ի թէոդոր.։)
Յատուկ իւրաքանչիւր ումեք բան բացատրեսցէ. (Արիստ. ստորոգ.։)
Յաղագս յատկի։ Մարդոյ ծիծաղականն, եւ ձիոյ խխնջականն. այսոքիկ իսկապէս յատուկք ասին. (Պորփ.։)
Պա՛րտ է զհասարակն յատկաւն բարդել. եւ հասարակ է մարդն, իսկ յատուկ է Պետրոս. (Ոսկիփոր.։)
Արտօսր թորել. (որ է յատուկ առանձինն միայն զգայական կենդանեաց. Պիտ.։)
Զմարմնոյն յատուկքն է՛ զի աստուածութեանն տան. որպէս՝ Աստուած խաչեալ, եւ արիւն Աստուծոյ. (Շ. թղթ.։)
Ի կնոջէ ծնանելն՝ մարդոյ է, իսկ ի կուսէ՝ Աստուծոյ յատուկ. (Իգն.։)
Չարի առն յատուկ է մախալ ընդ վեհագոյնս. (Աթ. ՟Ը։)
Ոչ յատուկ անուամբ ասէ յուդա։ Տաղտապիլ եւ նեղիլ. զի այս է չարին յատուկն. (Բրսղ. մրկ.։)
ՅԱՏՈՒԿ. χωρισμένος separatus. Որոշեալ. զատեալ.
Զատ եւ յատուկ է նա ի ձէնջ ամենեցուն. (Եփր. ՟բ. կոր.։)
Դասալիքն՝ որ ի գնդէն յատուկ դարձաւ ի փախուստ. (Պիտ.։)
ա.նխ.մ. ՅԱՏՈՒԿ. ա.նխ.մ. μόνον solum χωρίς separatim καθ’ ἑμαυτόν seorsum ἱδικῶς proprie. Անկցորդ. անմասն. որիշ. զատ. լոկ. սոսկ. միայն. եւեթ.
Ի բարութեանց խառնից քաղցրութեանց յատուկ՝ համս չար. (Նար. ՟Ժ՟Ե։)
Տեսցեն՝ ո՛չ յատուկ հրէայքն, այլ ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւնն Աստուծոյ մերոյ, որ է Յիսուս Քրիստոս. (Գէ. ես.։)
Իբրեւ առաքինի արանց եւ արդարոց ետես զձեւ նոցա՝ յատուկ յայլոց. (Ոսկ. գծ.։)
Ոչ ի Մատթէոսէ եւ ի Յովհաննէ յատուկ, այլեւ ի բոլորից աշակերտացն. (Կիւրղ. ղկ.։)
Ոչ մարդ լոկ, եւ ոչ Աստուած սոսկ կամ լոկ կամ յատուկ, այլ՝ Աստուած եւ մարդ. (ՃՃ. եւ այլն։)
Ոչ եւեթ յատուկ մերձաւորագոյնք կատարեն մարդիկ։ Յատուկ զզոփալն միայն յիրաւի յինքեանս բերեն. (Պիտ.։)
Զանգիտեաց ինքեամբ յատուկ մարտնչել ընդ Շապհոյ. (Խոր. ՟Բ. 84։)
Ոչ Պետրոսի յատուկ սաստեաց, այլեւ զունկն բժշկեաց զվիրաւորեցելոյն։ ԶՔրիստոս պատուեսցուք մի՛ սեղանով միայն, մի՛ գերեզմանաւ յատուկ. (Ածաբ. աղք.։)
Որ ոչ հաւատայ նմա, ոչ նմա յատուկ, այլեւ հօրն անհաւատ մնայ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 29։)
Յատուկ առանձինն գտանել. (Աթ. ՟Է։)
Ետես (Ադամ զամենայն կենդանիս) արու եւ էգ. եւ նա միայն յատուկ էր (առանց ընկերի)։ Որպէս զի եղիցի եւ օգնական Եւայի, զի մի՛ եղիցի նա յատուկ. (Եփր. ծն.։)
Երկնից եւ երկրի Տէր գոլով՝ ասեմք մեզ յատուկ, առաւել գութ այնու ձգել. (Ներս. մոկ.։)