adv.

cf. Յատկաբար.

cf. ՅԱՏԿԱԲԱՐ.

Հասարակաբար, այլ ոչ յատկապէս ումեք։ Հասարակաբար, որգունակ, մարդ. եւ յատկապէս, ո՛րգոն, Պօղոս։ Յատկապէս յանուանէ յիշեալ. (Պորփ.։ Թր. քեր.։ Բրսղ. մրկ.։)

Զատուցեալ որոշեն յատկապէս ի սաստիկ գթոցն յամենայն թռչնոց. (Պիտ.։)

Եւ Սոսկապէս. լոկ.

Յատկապէս մարդ (կոչէր Արիոս զՔրիստոս՝ ուրանալով զաստուածութիւնն). (Աթ. ՟Ը։)