to suffer, to endure, to bear;
to be sad, afflicted, to sorrow, to mourn, to be deeply grieved, to have one's heart full of affliction, to fret for;
to be offended, vexed, irritated.
κακοπαθέω, πάσχω, ἁλγέω, κινδυνεύομαι, κάμνω mala patior, doleo, periclitor, laboro συμπάσχω compatior եւ այլն. Տառապիլ վշտօք. վշտագնիլ. չարչարիլ. կրել ցաւս. ճգնիլ. ցաւագնիլ. տխրիլ. դառնանալ. դժուարիլ. բան քաշել, չարչրկիլ, ցաւիլ, նեղիլ.
Եթէ վշտանայ ինչ մի անդամն, վշտանան ամենայն անդամքն ընդ նմա. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 26։)
Եւ եղեւ ի վշտանալն նորա ի ծննդեանն։ Վշտանայցէ ոք ի ձէնջ, յաղօթս կայցէ։ Ի սասակագոյն վշտանալոյն մերոյ. (Ծն. ՟Լ՟Ե. 17. Յկ. ՟Ե. 13։ Գծ. ՟Ի՟Է. 18։)
Վշտացաւ, որչափ ինչ պարտ է վշտանալ առնն։ Վշտասցուք ասա մտօք, զի մի՛ վշտանայցեմք անդ տանջանօք։ Որով նա ուրախացաւ, նոքա վշտացան. (Ոսկ. մտթ. Ոսկ. յհ. Ոսկ. եբր.։)
Իւրացոյց իւր մարմին, որ վշտանալն կարէ։ Ի հասարակ անուն փայտն վշտացեալ. (Յհ. իմ. երեւ.։ Նար. խչ.։)
Սուրբք եւ արրդարք՝ որք ճշմարիտ հանդիսիւքն վշտացան. (Յճխ. ՟Ժ։)
Այնպիսի վիշտս վշտանամ՝ ասէ, որպէս որք ծնանիցենն՝ վշտանայցեն. (Ոսկ. ես.։)
Վշտացան աննա եւ կայիափայ սակս յարութեան զաղարու։ Զարիւն հեղուլ ոչ վշտացայ. (Ճ. ՟Գ.։ Վրք. հց. ՟Դ։)
Վասն հիւանդաց եւ ամենայն վշտացելոց. (Ժմ.։)
Présent | |
---|---|
ես | վշտանամ |
դու | վշտանաս |
նա | վշտանայ |
մեք | վշտանամք |
դուք | վշտանայք |
նոքա | վշտանան |
Imparfait | |
---|---|
ես | վշտանայի |
դու | վշտանայիր |
նա | վշտանայր |
մեք | վշտանայաք |
դուք | վշտանայիք |
նոքա | վշտանային |
Aoriste | |
---|---|
ես | վշտացայ |
դու | վշտացար |
նա | վշտացաւ |
մեք | վշտացաք |
դուք | վշտացայք |
նոքա | վշտացան |
Présent | |
---|---|
ես | վշտանայցեմ |
դու | վշտանայցես |
նա | վշտանայցէ |
մեք | վշտանայցեմք |
դուք | վշտանայցէք |
նոքա | վշտանայցեն |
Aoriste | |
---|---|
ես | վշտացայց |
դու | վշտասցիս |
նա | վշտասցի |
մեք | վշտասցուք |
դուք | վշտասջիք |
նոքա | վշտասցին |
Prohibitif | |
---|---|
դու | մի՛ վշտանար |
դուք | մի՛ վշտանայք |
Impératif | |
---|---|
դու | վշտացի՛ր |
դուք | վշտացարո՛ւք |
Exhortatif (thème du passé) | |
---|---|
դու | վշտասջի՛ր |
դուք | վշտասջի՛ք |