ձ.

ՎՇՏԱԿՑԵՄ ՎՇՏԱԿՑԻՄ. συμπάσχω, συμπαθέω simul patior, compatior, commiseror. Վշտակից լինել. ախտակցիլ, կարեկցել.

Վշտակցել վշտացելումն։ Վշտակցելով նմոյ ճգնութեանս։ Վշտակցեցաք այդմ. (Բրս. հց. Իսիւք.։ Շ. թղթ.։)

Սոցա վշտակցելն ի բնական կարիքն՝ արդարութիւն է, եւ ոչ վշտակցելն՝ ամբարշտութիւն։ Յողորմելի տեսութենէն որպէս ի կրից վշտակցեալ։ Ողորմութեամբ ոչ ձանձրացաւ, փարթամ արիւք վշտակցեցաւ. (Լմբ. առակ. Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. ի շնորհ.։)

Վշտակցեցաւ ամենայն կամօք։ Վշտակցեցար մեզ. (Վրք. հց. ձ։ Լծ. նար.։)

Որպէս մովսէս ... նոյնպէս վշտակցի եւ սա։ Նոցա վշտակցի. (Գէ. ես.։)