adj.

sympathizing, sensible to another's woe, compassionate, condoling with;
— լինել ումեք, to grieve or condole with, to sympathize in suffering, to partake one's grief, to share in one's affliction, to take pity on, to pity, to commiserate, to compassionate.

adj.

Կցորդ՝ հաղորդ վշտաց. եւ Կարեկից. ախտակից. եւ բայիւ։ Վշտակից լինել. συμπαθέω, συμπάσχω, συναλγέω simul patior, condoleo κακοπαθέω mala patior.

Վշտակիցդ գայթագղելոց։ Բարի վշտակից հեծութեան կարեացս. (Նար. ՟Լ՟Բ. եւ ՟Ծ՟Ը։)

Վշտակից դատաւոր. (Իսիւք.։)

Վշտակի՛ց լեր (իբր վշտակի՛ր լեր, ճգնեա՛) իբր զբարւոք զինուոր քրիստոսի յիսուսի. (՟Բ. Տիմ. ՟Բ. 3։)

Վշտակից լինել հարազատաբար՝ բազոմւ իմն թեթեւացուցանէ ի թշուառութենէն. (Ածաբ. աղք.։)

Խնդրէ աստուած, զի յորժամ զոմանս տանջանաց մատնիցէ (աստ), մերձաւորք ընդ նոսա վշտակիցք լինիցին. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա։)

Վշտակից լինի որպէս մովսէս. (Գէ. ես.։)

Գրէ եւ սա վշտակից սիրով՝ փութացեալ դադարեցուցանել զնա յամպարիշտ հայհոյութենէն. (Ճ. ՟Բ.։ եւ Աբր. մամիկ.։)