adj.

afflicting oneself or toiling needlessly;
suffering willingly.

adj.

κακόμοχθος male laborans, sive in vanum. Որ անձամբ անձին հանէ վիշտս. որպէս զրաջան վշտակիր.

Դատաւոր կաւագործ է, եւ վշտահան. զ՝ի զուր ի նմին կաւոյ աստուած ստեղծանէ. (Իմ. ՟Ժ՟Ե. 7։)

Եւ որպէս Վշտազգեաց. ճգնօղ. յն. ոչ փափկացեալ. μὴ τρυφῶν.

Երանի՛ տացուք վշտահանացն, զի սոքա յերկինս փութան. (Ոսկ. ՟ա. թես. ՟Թ։)