to be afflicted, sorry, concerned, pained or grieved at, to take to heart.
cf. ՎՇՏԱՆԱԼ. ἁλγέω doleo.
Կին վշտագնեալ եմ ես ոգւով. (՟Ա. Թագ. ՟Ա. 15։)
Ոչինչ վշտագնիմ ես։ Ընդէ՞ր ողբաս, եւ այդպէս վշտագնիս։ Որ վշտագնի յամենայնի, նա է ծեր. (Վրք. հց. ՟Բ. ՟Դ. ՟Ժ՟Ա. եւ այլն։)
Իսկ այժմ ահա յարուցեալ, է՞ր աղագաւ վշտագնէին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 40։)
Մխիթարեա՛ զվշտագնեալս սրտիւք. (Մաշտ.։)