hy    |   fr

Վշտաբերութիւն, ութեան

s.

cf. Վիշտ.

s.

(գուցէ գրելի երբեմն եւ Վշտաբերութիւն, զոր տեսցես). Վշտակրութիւն. աղէտք. ցաւ. չարիք. կիրք.

Վշտաբերութիւն յանձին ցուցանելոյ։ Ամենայն վշտաբերութիւնք (կամ վշտաբերութիւնք) ճգնութեանց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 10։ Եփր. կամ Մանդ. պհ.։)

Ի հրաշափառ գալստեան իւրոյ հայրական փառօք՝ կոծեալ ողբասջիք զանմխիթարելի վշտաբերութիւն. (Զքր. կթ. ի չրչրնս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վշտաբերութիւն վշտաբերութիւնք
accusatif վշտաբերութիւն վշտաբերութիւնս
génitif վշտաբերութեան վշտաբերութեանց
locatif վշտաբերութեան վշտաբերութիւնս
datif վշտաբերութեան վշտաբերութեանց
ablatif վշտաբերութենէ վշտաբերութեանց
instrumental վշտաբերութեամբ վշտաբերութեամբք