adj.

newly baptized;
converted;
ordained;

s.

neophyte.

adj.

ՆՈՐԱԿՆԻՔ եւ ՆՈՐԱԿՆՈՒՔ. Նոր կնքեալ. նոր մկրտեալ, եւ դրոշմեալ, եւ ձեռնադրեալ. նորածնեալ. նորընծայ.

Զնորակնիք յաւուր տօնի մերձ առ բեմն կացուցանել։ Հեղլով զիւղն ի վերայ նորակնքին եւ ջրոյն. (Կանոն.։ Լաստ. ՟Ժ։)

Ողջունէ զնորակնուքսն որպէս զբարեկամս եւ զեղբարս. (Նիւս. թաղմ.։)

Մկրտեցին զնա. եւ նորակնունքն միւսիս. եւ այլն. (Վրք. հց. ՟Ի։)

Իսկ (Վանակ. հց.)

Երամ աղաւնեացն՝ նորակնունք աւազանին. իմա՛ յոքն. նորակնիք.

Նորակնուք քահանայ զաղօթս պատարագին ասէր. (Հ. յնվր. ՟Թ.։)