adj.

cf. Նորանշան.

adj.

παράδοξος inopinatus, admirabilus, mirus, excellens, egregius. Նորութեամբ հրաշալի. նորանշան. անակնունելի. հիանալի. հրաշափառ. խելքէ դուրս՝ վեր.

Սքանչասցու՛ք ընդ նորահրաշ յարութիւն Ղազարու. (Մամբր.։ Նանայ.։)

Նորահրաշ տեսլեամբ յարութեան քո տէր։ Նորահրաշ պսակաւոր։ Ի նորահրաշ նաւակատիս, եւ այլն. (Շար.։)

Այլ իմն յայտնի նորահրաշ տեսութիւն. (Եղիշ. դտ.։)

Կենդանի ոմն նորահարշ։ Նորահրաշ եւ գերապայծառ է տօնս. (Խոր. ՟Բ. 33։ եւ Խոր. հռիփս.։)

Նորահրաշ ցնծութեամբ. (Պետր. սիւն.։)

Զարթի՛ր եկեղեցի ի նորահրաշ հանդէսս. (Լմբ. տաղ հրեշտ.։)

Ի նորահրաշ արեգակնէ։ Նորահրաշ շուշան վերաբուսեալ ի փշոց. (Տաղ.։)

Ի նորահրաշ հիւրոցն ընդունելութիւն (Աբրահամու)։ Նորահրաշ ճոխութեամբ։ Ի նորահրաշ հանգստարանին. (Պիտ.։)