Անվտիտ

adj. adv.

μὴ διαφθάρμενος. non corruptus. Որ չէ վտիտ կամ վտտեալ. անեղծ. անվնաս.

Եօթն ջիլս դալարս անվտիտս. (Դտ. ՟Ժ՟Զ. 8։)

Անվտիտ անցեալ գնայր յեկեղեցեաց գաւառ. (Խոր. ՟Գ. 2։)