Անտաղտուկ

adj.

ἁνεπαχθής, ἁνεπαχθέστερος. non molestsus. Ոչ տաղտկալի. դիւրիչ. դիւրին. հեշտալի. հեշտալուր.

Անտաղտուկ արար, կամ առնիցէ, կամ կահիցէ զբանն։ Որ անտաղտուկ էր եւ թեթեւ։ Անտաղտուկ լսելեաց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15. 23։ եւ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 33։ Մագ. լ։)

adv.

ἁνεπαχθῶς. non moleste, non gravate. Առանց կրելոյ կամ տալոյ զտաղտկութիւն. անձանձիր. հեշտեաւ. մեղմով.

Զամենայն թեթեւ եւ անտաղտուկ կրել. (Շ. ՟ա. պետ. ՟Ձ՟Ա։)

Արիաբար եւ անտաղտուկ եւ աներկեղ միշտ (կալ). (Դիոն. եկեղ.։)

Խնայելով, եւ անտաղտուկ խօսի ընդ նոսա։ Հեզ կոչի նա, զի զօրէնս հեզութեան անտաղտուկ եդ, եւ ասաց, ուսարո՛ւք յինէն. (Տօնակ.։)