Անվկայ

adj.

ἁμάρτυρος, ἁμαρτυρήτος. carens testibus, vel testimonio. Ուր չիք վկայ կամ վկայութիւն առ ի հաստատութիւն. անվաւեր. շահիտսիզ.

Եւ ո՛չ անվկայ (է) բանս, որպէս վերագոյնն գրեալ է մեր. (արծր. ՟Գ. 7։)

Բանքն քո աներեւոյթք են, եւ անվկայք. (Սարգ. յկ. ՟Է։)

Գաղտնին անվկայ է, եւ անհաստատ. (Շ. ընդհանր.։)

Կտրեաց զվկայութիւնսն, որ ի հին կտակարանս դրեալ, զի անվկայ լիցի գրեալն. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)

Ասելն՝ յաստուծոյ առաքեալ, անվկայ էր. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 8։)

Անկարօտ վկայից.

Դատաւորն անխաբ, եւ դատաստանն՝ անկաշառ, եւ անվկայ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ։)