invalid, null, illegal, insufficient;
apocryphal;
— առնել, to invalidate.
ἅκυρος, irritus, οὑκ ἁξιόπιστος, fide non dignus, ἁβέβαιος, inconstans, invalidus, παραλειπτέον, rejiciendum. Ապախտ. ընդունայն. ոչ արժանահաւատ. անհաստատ. անոյժ. անզօր. տկար. անընդունելի. ոչինչ. մերժելի. ի դերեւ ելեալ. (լծ. պ. պավեր, հաւատալի). պադալ, գարարսըզ, գուվվէթսիզ.
Անվաւեր եւ փոփոխական ամենայն ինչ եղեւ։ Սոցա տառապանքն եւ հեծութիւնն անվաւեր առնէ զհեշտութիւնն. (Շ. ատեն.։) (Լմբ. սղ.։)
Փարթամութիւն մեր այսմ գործոյ է, զոր պօղոս անվաւեր առնէ. այսինքն ի դերեւ հանէ. (Ոսկ. գծ.։)
Անվաւեր պատմութիւն քաղդէացւոց. (Սամ.։)
Ի քակտումն աղանդոյ անվաւեր չարափառութեանն։ Առանց հաւատոց՝ ամենայն ինչ անվաւեր է. (Ի գիրս խոսր.։)
Յոյս մահու նոցա ոչ առնէ անվաւեր զիշխանութիւն նորա. (Եփր. աւետար.։)
invalidum, non valens. ասի ըստ իրաւաբանից՝ Յոչինչ գրելին. ի դերեւ ելեալն. ընդունայն. որ չանցնիր, բան չի սեպուիր, փուճ. կեչմէզ, պադալ, պօշ.
Պսակն անվաւեր լիցի։ Վասն իւր վկայելն՝ անվաւեր է. (Յհ. իմ. կան. ՟Գ։ Մխ. դտ.։ Կանոնդիրք. ստէպ։)