adj.

ԱՆՎՏԱՆԳԱՒՈՐ ԱՆՎՏԱՆԳԵԼԻ. cf. ԱՆՎՏԱՆԳ.

Յայլ խոտորեցուցանել առաքինութեան տեսակ անվտանգավոր։ Բայց ինձ ո՛վ անվտանգաւոր՝ տուժել զաստուածութիւնն։ Եւ ո՛չ ի բանիցն ինչ յաւելորդաց բարբառել անվտանգաւոր էր. (Առ որս. ՟Ժ՟Բ. ՟Ժ՟Դ. ՟Ժ՟Ե։)

Որ ինձ անբժշկականն է, քեզ անվտանգելի է։ Անվտանգելի պրծեալ ի պաժոց. (Նար. ՟Ծ՟Է. ՟Հ՟Թ։)

Թափեսցի քո պատուասիրութիւնդ յանվտանգելիսն. (Առ որս. ՟Ժ՟Բ։)