cf. Այլաբուն.
ἐτερούσιος. alienae essentiae, diversae substantiae Հակառակն ձայնիս համագոյ՝ որպէս օտարագոյ, հնարեալ յարիանոսաց. այս ինքն որոյ գոյացութիւնն կամ էութիւնն եւ գոյութիւնն իցէ ա՛յլ. ո՛չ նոյնագոյ. ո՛չ էակից. այլաբուն.
Ասեն՝ այլագոյ գոլ Դաւթի, այլագոյ գոլով Աստուծոյ. (Աթ. ՟Բ։)
Եթէ այլագոյ է որդի ի հօրէ, զիա՞րդ հայր ի նմա երեւի, եւ որդի ի հայր։ Թէ ի հաւասարութեան հօր է, զիա՞րդ եղիցի առ նա այլագոյ։ Մատն ի ձեռին համաբուն գոլով նմա, եւ ձեռն դարձեալ ի մարմինն ո՛չ այլագոյ. (Կիւրղ. գանձ.։)