Այլաբանութիւն, ութեան

s.

ἁλληγορία, ἁλληγόρημα. allegoria, figura, interpretatio allegorica Նմանաբանութիւն. առակ. ձեւ. նշանակ. բան խորհրդաւոր կամ գաղտնի իմաստիւք. եւ իմաստ խորին, եւ մեկնութիւն նորին. թէմսիլ. թէֆսիր. մէճազ. մանայի մախֆի.

Երեւելի՛ է ոչ միայն յայնմանէ, որ յայլաբանութեան տեսութիւնն է, այլ եւ ի ճառէ գրոյն։ Ըստ մտածութեան այլաբանութեամբ։ Փիլոնի (գիրք) աստուածային օրինացն այլաբանութեան. (Փիլ.։)

Գողացեալ զառ ի յաստուածոցն հուր, եւ շնորհեալ մարդկան. որ է այլաբանութիւն։ Զայլաբանութիւնն (երգոց) ճշմարտեսցուք. (Խոր. ՟Ա. 6։ ՟Բ. 46։)

Այլաբանութիւն ունի բանս. (Եղիշ. դտ.։)

Զոր եւ Պօղոս ըստ այլաբանութեանն առակախօսեալ՝ ասաց, Հագար լեառն Սինայ է. (Փարպ.։)

Գիտել զդէմս մարգարէութեանն, ընդ նմին եւ զայլաբանութիւն նորա. (Շ. բարձր.։ Իսկ Ածաբ. մկրտ.)

Գիտեմ հուր մաքրական՝ զոր Քրիստոս եկն արկանել յերկիր. հո՛ւր եւ ինքն այլաբանութեամբ կոչի. յն. վերածութեան բանիւ. ἁναγωγῆς λόγος. anagoge որ է համեմատութիւն։

ԱՅԼԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ. διαφωνία. dissonantia. Այլայլութիւն եւ օտարութիւն բանի, կամ այլ եւ այլութիւն խօսից եւ մտաց. երկբանութիւն. անմիաբանութիւն. տարաձայնութիւն. իթթիֆագսըզլըգ.

Որք գողացեալ զմերն ի մէնջ, այլաբանութեամբ յառաջ բերեալ իբր իւրեանց սեպհական. Յհ. կթ.։()

Բազմութիւնք ազանց այլաբանութեանց ի մի բերիւր միաձայնութիւն. (Գանձ.։)

Պօղոս վասն այլաբանութեան եւ չմիաբանութեան ասացելոցն ասաց ա՛յլ աւետարան, այլ ոչ վասն թուոցն. (Ոսկ. գղ.։)

Երկոցունց մարգարէութեանցն մի եւ նոյն դիտաւորութիւն է, եւ չի՛ք ինչ այլաբանութիւն ի միջի. (Եզնիկ.։)

Կամ այլ ընդ այլոյ եւ երկդիմի բան. անյարմար խօսք. պիհուտէ՝ միւնասիպէթսիզ սէօզ.

Ես խուժիկն պատճառադրելով խօսէր ընդ նմա այլաբանութիւնս, սուտ պատճառս եւ դիպողս. (Փարպ.։)

Եթէ ոչ թուեսցի ումեք՝ արտաքոյ տեղւոյ այլաբանութիւն. (Կամրջ.։)