stranger;
foreign;
remote, distant;
other;
extraordinary, strange;
vainly, in vain, unjustly, wrongfully.
(լծ. հյ. վտար. ի տար. յն. է՛դէրօս, ալլօդրիօս ). ἔτερος , ἁλλότριος alter, alienus, diversus. Արտաքին կամ հեռաւոր (ոք, եւ իմն). այլ. աննման. անծանօթ. անընդել. տարագիր. վտարանդի. զատուցեալ. հեռի. անմիաբան. դրսի, ուրիշ.
Աստուածք օտարք։ Զհետ աստուածոց օտարաց։ Բուռն հարին զաստուածոց օտարաց։ ՔՕտարք կերիցեն։ Թողցեն օտարաց։ Յազգաց օտարաց։ Յորդւո՞ց իւրեանց՝ թէ յօտարաց։ Խունկ օտար։ Հուր օտար։ Կարաս ծակ է տուն օտար։ Օտար համարեալ ի քումմէ զօրութենէ։ Որպէս թէ օտար ինչ իրք ձեզ դիպցին։ Յօտարքն լերինս կարճէր ի կենաց.եւ այլն։
Որ օտարքն են ուսմանց մերոց։ Օտար էր չարախօսութիւնն։ Օտար ի նոցանէ ունին շաւիղս։ Օտար ամենեւին ի ճշմարտութենէ։ Օտա՛ր է քեզ չողորմելն։ Լեզուօք օտարօք խօսել։ Օտար թեւօք պճնեալ։ Այսպիսի կերպարան կարի իմն օտար է ի քրիստոնէից. (Եւս. պտմ.։ Շ. ՟ա. յհ.։ Սարկ. աղ.։ Խոսր.։ Նոննոս.։ Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ։)
Հրաման առաք օտար լինել յայսմ կենաց. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37։)
Յամենայն իրաց չարաց, որ օտար իցեն նորոյն, ի բա՛ց կացէք։ Որ օտար իցեն իմաստութեան գրոց, ի բա՛ց մերժեսցի՛ր զքեզ. (Եփր. ՟ա. թես. եւ Եփր. ՟բ. տիմ.։)
Իսկ Եսթ. (՟Ժ՟Զ. 10.)
Ճշմարտութեանց օտար լեալ ի զաւակէն պարսից. իմա՛ ըստ յն. ճշմարտութեամբք օտար ի պարսից արենէ։
ՕՏԱՐ. Անմասն. անբաժ. զուրկ.
Օտա՛ր եմ ամենայն բարի վարուց. (ՃՃ.։)
ՕՏԱՐ. Նոր. նորանշան.
Օտար սքանչելիք յերկինս. (ՃՃ.։)
ՕՏԱՐ. ξένος peregrinus. Օտարական ոք. պանդուխտ. հիւր. ղարիպ.
Այր օտար ես դու, եւ խախտեցար ի տեղւոջէ քումմէ։ Արտաքոյ ոչ աչանէր օտար, զի դուռն իմ բա՛ց էր ամենայն եկելոց։ Օտար էի, եւ ժողովեցիք զիս։ Ի գերեզման օտարաց։ Զոր եթէ առնիցես առ եղբարս, զգոյն եւ առ օտարս.եւ այլն։
ՕՏԱՐՔ. որպէս Արտաքինք. փիլիսոփայք.
Որ ինչ ի զգալիս արեգակն, յիմանալիսն աստուած, ասաց ոմն յօտարացն. (Առ որս. ՟Է։)
ՕՏԱՐ. մ. Յանիրաւութիւն. վայրապար.
Ընդէ՞ր բառնայք զու՛ր օտար տարապարտուց զազգս իմ, որ ոչինչ գործեաց չարիս. (Եսթ. ՟Դ. 1։)